In het dorp waar mijn moeder opgroeide, Wierum een klein vissersdorp aan de rand van de Waddenzee, had iedere kerkelijke groepering z'n eigen bakker en slager. Een Gereformeerde kocht bij een Gereformeerde bakker en een Hervormde in principe bij de Hervormde slager. Deze middenstanders manoeuvreerden behoedzaam tussen de dorpssentimenten door, bang om hun business te verliezen. Begrijpelijk in die tijd, want klandizie was alles in een tijd dat elk dubbeltje moest worden omgedraaid.
Een dorp is een stammencultuur waarin de eer en het gedrag van elk individu door een loep bekeken wordt.
Tijden zijn verandert, we zijn van dorpse stammenculturen terecht gekomen in individuele en meer globale blik op de wereld. En dat is toch prima. De beslissingen in Brussel beïnvloeden rechtstreeks ons leven, of we willen of niet.
Afgelopen week heeft een groep van meer dan 160 lobbyisten gezorgd dat het Europarlement goedkeuring gaf aan de verlenging van de verkoop van glyfosaat. Een plantenverdelger, die haast niet afgebroken wordt, die zelfs in moedermelk gevonden wordt en aantoonbaar kanker verwekt. Het programma Tegenlicht heeft hier een goede documentaire van laten maken die je de haren ten berge laat rijzen.
Ik voelde me zo onmachtig door deze maatregel. Vergeet niet dat Nederland nummer 12 op de wereldranglijst met de meeste kankergevallen staat. Ondanks onze run voor Kika en Alp d'Huez tochten, die een paar miljoen voor onderzoek opleveren, gaat de miljarden business voor Monsanto c.s. gewoon door. Dat maakt me boos.
Je gaat dan denken, 'wat kan ik daar aan doen'. Denk eerst aan je eigen Jeruzalem, was een kreet dan een oude Evangelische zuster. In dit geval is mijn Jeruzalem, de gemeente Grootegast.
Er zijn veel ondernemers in de Gem. Grootegast die o.a. round-up verkopen waar glyfosaat in zit. In ieder geval doet Hazenberg dier & tuin dat, want ik heb ik het verleden wel bij hem gekocht. Onwetend wat dit nare goedje teweeg brengt. Een telefoontje naar Hazenberg met de vraag wat hij weet van glyfosaat toont mij aan dat hij zich zeer bewust is van de gevaren. Ik vraag hem om een positieve actie, door te stoppen met de verkoop. Ik zal dan tijdens een lunch gratis glyfosaatvrij eten uitdelen. Met positief nieuws in de media. Hij vertelt dat de omzet al een stuk minder is van het goedje maar houdt vast aan de verkoop, omdat mensen er naar vragen.
Duidelijk een ondernemer die in dit geval z'n maatschappelijke verantwoordelijkheid ontloopt voor een paar onnozele rotcenten. Daarom sta ik vanmiddag (maandag 23 mei 2016) tijdens de lunch voor zijn deur met een glyfosaatvrije hamburger Fries roodbont, en een vega orsotto van gort, Kollumer zoete erwten en kaas.
Wat mij betreft is het antwoord, dus ja. Een ondernemer is geen knip voor de neus waard als alleen geld telt.