Afgelopen week was ik op een bijeenkomst in bij het biologische akkerbouwbedrijf 'Het geweide hof' in Garmerwolde. Op initiatief van de provincie Groningen werd deze bijeenkomst georganiseerd. Ik kwam op de valreep binnen, iedereen werd net welkom geheten, en gooide tussen de verbaasde gezichten de vraag op tafel of ik stroom kon krijgen voor mijn elektrische auto. Zo veel moderniteit had men waarschijnlijk niet verwacht. Ik werd geholpen in de schuur en mijn auto mocht als enige van alle vehikels in de schuur staan, omdat anders de stroomkabel te kort zou zijn.
Toen ik iets later aanschoof, kreeg Gedeputeerde Staghouwer het woord, die betoogde dat de vraag van de consument leidend was geweest in de aanleiding tot deze bijeenkomst. Plotseling zag men bij de provincie brood in biologische akkerbouw. Dat uit de mond van Staghouwer te horen, deed me goed. Een jaar eerder had ik in een persoonlijk gesprek hem nog niet kunnen betrappen op voorliefde voor biologische boeren. Hij vond toen dat de reguliere boer de beste bewaarder van het landschap was.
Blijkbaar kan ook de politiek niet meer om biologisch heen.
Gelukkig is er een ommekeer in de provincie Groningen. De tijd van het maatschap boer Calon en paardenhobbyboer Henk Bleekers, die kostbare landbouwgrond aan de luchtfietserij van de Blauwe stad opofferden, ligt blijkbaar achter ons.
Wat een foodtrucker op zo'n bijeenkomst doet? Nou, nieuwsgierigheid, maar ook constateren dat veel boeren zich nauwelijks realiseren dat om de hoek de stad Groningen ligt met 190.000 inwoners, die toch ook allemaal eten moeten.
Volgens Aviko eten we alleen al aan aardappels gemiddeld 81kg per jaar en dat betekent voor de Stadjers (Inwoners van de stad Groningen) toch 15.300 Mton aardappelen. Met 43 Mton per hectare zijn dat toch alleen aan aardappels circa 357 ha.
Kortom, het zou goed zijn als de boer zijn eigen regionale behoefte probeert te bedienen. Dat is gezien de huidige manier waarop vraag en aanbod is georganiseerd, nog niet zo gemakkelijk. Ook in de biologische landbouw proberen handelaren de boeren te dwingen lagere prijzen te geven, zelfs tot beneden kostprijs.
Daarom was mijn simpele vraag aan een van de inleiders die sprak over de markt van biologische akkerbouwproducten, ´Is er ook een soort Marktplaats waar boeren hun producten aan de man kunnen brengen aan grootverbruikers´? ´Niet dat ik weet´, was het antwoord. Blijf ik met de vraag, Wie heeft er interesse in een paar Mton rode bieten?